Pēdējā laikā esmu pamanījis, ka manis dabiskais instinkts ir doties ārā, kad jūtos mazliet kašķīgs, šņabis vai vispār aizkaitināms. Man ir grūtības koncentrēties uz citām noderīgām lietām šajā stāvoklī, tāpēc man ir tendence klejot ārā, un galu galā es prātīgi velku nezāles (jo citādi tās palielina manu kairinājumu).
Pēdējā laikā esmu pamanījis, ka daudz labāk jūtos pēc dažām minūtēm, kad to izdarīju. Esmu sākusi domāt, ka tā ir mana noskaņojuma atiestatīšanas poga, un tagad šķiet, ka es, iespējams, nemaz nebiju iedomājusies šo efektu.
Alys Fowler nesen par to rakstīja izdevumā Guardian un citē pāris pētījumus, kas norāda, ka augsnē sauc baktērijas Mycobacterium vaccae var pacelt garu. Šķiet, ka peles kas ēda šīs baktērijas, reaģēja ar pastiprinātu imūnsistēmu un palielinātu serotonīna ražošanu, un cilvēkiem ar plaušu vēzi vēl viens pētījums pieredzējuši mazāk vēža simptomu un lielāku emocionālo veselību.
Tātad, vai nezāļu vilkšana, dārzkopība un vispār spēlēšana netīrumos (vēlams ar kailām rokām) ir garastāvokļa paceltāja? Nu, es noteikti par to varu galvot…. bet šķiet, ka varbūt ir zinātne, lai to atbalstītu.